Vier jaar geleden besloot ik het roer om te gooien. Na jaren met hart en ziel in de horeca te hebben gewerkt als kok, merkte ik dat er iets ontbrak: écht contact met mensen. In de keuken draait alles om tempo, kwaliteit en perfectie – maar bijna nooit is er tijd om stil te staan bij de persoon tegenover je. Ik wilde werk doen waarin ik niet alleen met mijn handen, maar ook met mijn hart iets kan betekenen.

Die zoektocht bracht me naar de gehandicaptenzorg. Wat eerst spannend en onbekend was, bleek al snel mijn grootste voldoening. Hier ontdekte ik dat kleine momenten een wereld van verschil maken: een glimlach, een goed gesprek, of iemand die zich veilig voelt bij jou. Het zijn die momenten die me elke dag opnieuw inspireren.

Ik kom oorspronkelijk uit Strijen, woonde een tijd in Rotterdam, en heb nu met mijn vrouw en onze twee zoons ons thuis gevonden in Hellevoetsluis. Buiten het werk laad ik op met wielrennen, schilderen en tekenen – manieren om mijn hoofd leeg te maken en mijn creativiteit te voeden.

De overstap van kok naar begeleider heeft me geleerd dat echte groei niet zit in functie of status, maar in betekenis. Ik ben dankbaar dat ik nu werk mag doen waarin ik écht verschil kan maken – op een menselijke, oprechte manier.